Πόσο θα πληγώνονταν το μικρό γιασεμί
αν γνώριζε πως
δεν υπάρχει ως τέτοιο
παρά μόνο κάθε φορά που κάποιος
σκύβει ευλαβικά να μεθυστεί με το
ολόλευκο άρωμά του

Ή αν το λαμπερό μαργαριτάρι ήξερε
πως δεν είναι παρά μια
ασήμαντη απέκκριση όσο δεν
ομορφαίνει στήθη νεανικών κύκνων

Και πόσο θλιμμένο θα ήταν το
βλέμμα σου όταν σβήνοντας σαν το
κεράκι,
την ύστατη στιγμή
ανακάλυπτες πως
υπήρξες μ ό ν ο όσο ζούσες
στις οπτασίες των ονείρων μου

Κλάσματα δευτερολέπτων πριν
την τελική –και ίσως άδικη-
δική μου αφύπνιση