Με το που πήρα το
καινούργιο μου αυτοκίνητο
του έκανα μια γρατζουνιά να
πάψει να `ναι ανέγγιχτο και απόμακρο
για να μπορώ να
το χαράσσω από δω και μπρος χωρίς σκέψη

Όπως σ’ ένα κείμενο που μόλις
έχει γραφεί και φοβάσαι να το αγγίξεις
διασπώντας τη μορφή της «τελειότητάς» του μέχρι την
πρώτη διόρθωση για να ανοίξει αμέσως η γραμματική
την πόρτα στις αγενείς πολύτιμες επισκέπτριες

Ή ακόμη όπως σ’ εσένα που δίσταζα να
δεχτώ έστω και ένα τρωτό σημείο πάνω σου για
να μην κλάψει η Παναγία
μέχρι που σε ακούμπησε η πρώτη κηλίδα
για να δω κάτω από την εσθήτα της αγιοσύνης σου την
ομοιότητά σου με όλες τις γήινες ατέλειες


Όταν η αποκαθήλωση έχει
το ολοστρόγγυλο
πρόσωπο
της οικειότητας


Επειγόντως να με δεις τσαλακωμένο για να
υπάρχω
(αν υπάρχω) στην καρδιά σου ως ένα υπέροχο
μπουκέτο από ατέλειες δ ι α ρ κ ε ί α ς