Βραδιάζει
η πόλη κοιμάται
κανείς δε θυμάται
κανένας δεν ξέρει
δεν σ’ έχει δει

Σωπαίνεις
μαζί σου με παίρνεις
σιγά ξεμακραίνεις
μονάχη σου μένεις
μονάχη στη γη

Μην κλαις
βραδιάζει πάλι
και με καις
μην λες
απόψε τίποτα
μην λες

Ποιο φεγγάρι σε πλανεύει
πες μου ποιο
ποιο αστέρι σου μαγεύει
το μυαλό
ποιο στολίδι σου ταιριάζει
να το βρω
και να ρθω να σε βρω

Βουλιάζεις
σε μαύρα σκοτάδια
μετράς τα σημάδια
τ’ ατέλειωτα βράδια
σε πνίγει η ντροπή

Ανοίγεις
φτερά να πετάξεις
τοπίο ν’ αλλάξεις
αργεί να χαράξει
μα εσύ μοναχή