Έκθαμβοι πάνω που στρίψαμε

τους είδαμε να γρηγορεύουν στο σκοτάδι

με κέφι να τραβούν το δρόμο τους

φορώντας γούνες και ουρές

Σταθήκαμε κι οι δυο αποσβολωμένοι

με τα δερμάτινα παλτά και μάλλινα σκουφιά μας

Μας κοίταξαν

και τους κοιτάξαμε

κι ύστερα δίχως λέξη

μας γύρισαν την πλάτη

κι εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνος

αφήνοντας μας όρθιους

στο τελευταίο σκαλί

ν’ αποθαυμάζουμε!

Άραγε τι να ήθελαν;

Και μάλιστα εκεί, καταμεσής της σκάλας!

Τ’ άλλο βράδυ στο δείπνο

ντυμένοι με καλό σακάκι και γραβάτα

στην έπαυλη στα πεύκα

δηλώσαμε μέσα από δυο γουλιές κρασί:

Ήταν, που λέτε, δυο ασβοί

καταμεσής της σκάλας

Ήταν, που λέτε, δυο ασβοί!