Ολόγιομο φεγγάρι σε φυτεία ζαχαροκάλαμου τα σύννεφα αναδεύει

τους ουρανούς και του ναού τον τρούλο διανοίγει

Στην αιώρα μου αναχαράζω οράματα

Απέκλεισα το αλάτι και τη σάρκα

να κάνω χώρο στα όνειρα να μπουν

Μπλάβος πίθηκος έρπει

εύοσμος μαλακός καστανός βρεγμένος

Αν τη λατρεία σου μιμηθώ

θα γίνουν άραγε οι θεοί μου παλμός, φωτιά, νερό ξανά;

Αγγίζω ξιπόλητος το χώμα

το δέρμα σκληραίνει και σκουραίνει

Λέει ο Μάμου

Πάνω στον πάνθηρα ο Διόνυσος είναι αδελφός της Ντούργκας

Ναός είναι η καρδιά σου

φωνές μανάδων και αδελφών μου λένε

όπου κι αν πας, τον κουβαλάς μαζί σου

Έσπασε το περίγραμμα της γίδας και του πετεινού

ενώ η βροχή ξεπλένει το αίμα

το νέο αίμα να προκόψει

καθώς ο Σεληνοσκόπος αναδύεται ανάμεσα

σε νέα σελήνη και πανσέληνο

Θα μιλήσουμε με νέα φωτιά και νέα ιστορία πριν

σκοτεινιάσει το φεγγάρι