Άλικα τα χείλη στο χλωμό σου πρόσωπο
σαν κόκκινο ρόδο σε λευκά τριαντάφυλλα
Μαύρα τα μάτια στο χλωμό σου πρόσωπο
– μαύρα μαργαριτάρια σε αχνούς βυθούς
Νύχτα τού Μάη μυρωμένη και μεθυστική
ο καταρράκτης των εβένινων μαλλιών σου

Ποιος ήταν που καυχήθηκε πως δε θα
σε αγαπήσει;

Πύργος φιλντισένιος ο χλομός λαιμός σου
Λυρική φυγή κύκνου το γλίστρημα του ώμου
Λιάνα βεργολυγούσα ή μέση σου, λικνίζει
στο γαληνό περπάτημα τα μάτια μας

Ποιος ήταν πού καυχήθηκε πώς δε θα
σε αγαπήσει;

Οδεύω μέσα στ’ άστρα και μετρώ τον πόνο μου
Εισπνέω τη δροσιά τ'ουρανού και μετρώ τον πόνο
μου
Βαδίζω σ'έρημους δρόμους και μετρώ τον πόνο μου

Εγώ ήμουν πού καυχήθηκα πώς δε θα σ΄αγαπήσω.