Γυρνάς ακατάπαυστα
από το κράτος της Οράγγης
μέχρι το Τρανσβάαλ.
Κι όμως όπου κι αν πας
κάποιος πάντα θα σε ακολουθεί.
Κάποιος με μάτια ραδιενεργά,
μ’ εκπληκτικές ακτίνες διόρασης
θα σε περιμένει στη γωνιά.

Κάποιος θα `ναι πάντα κρυμμένος
κάτω από τα γεφύρια της μνήμης.
Θα κρυφοκοιτάζει,
θ’ ανασαίνει,
θα σφυρίζει,
θα επιμένει.

Γυρνάς,
μα σηματοδότη δεν έχει πια
η δική σου πορεία,
τα φώτα ένα-ένα σβήνουν,
σκιές νέγρων, κόμποι βουβοί
ξεχύνονται στους δρόμους.

Ξημερώνει
ακόμη μια μέρα,
ανώνυμη μέρα,
το τέλειο βούρκο
που θα σε καταπιεί.