Κάπου στο ξυλιασμένο δειλινό
κάπου μες στην τυφλή νυχτιά
περιπλανιέται η σκιά μου.

Δεν άπτεται του ονείρου των πραγμάτων
δεν ακουμπά στην κόψη του ανέμου
κάπου η σκιά μου.

Κάποτε μες στα χρωματιστά χαμόγελα της μέρας
το λευκό χαμόγελό μου κάποιος διακρίνει.
Και μπρος στην αμίλητη βαθιά ερημιά
τρομαγμένο βλέμμα αποκλίνει.