Σαπίζει το πλήθος, κρεμασμένο μεσημέρι
στα κάγκελα του διάχυτου απόδειπνου
μυστικά συνθλίβεται η αλήθεια στα
διψασμένα χείλη που στάζουν ήλιο
για το πλήθος που καίγεται...
Τα μάτια του πλήθους δύο σύννεφα
που το νέφος του πόνου, ετοιμάζει
καταιγίδα στην κορνίζα της πόλης...
Πολιτείες του πλήθους χλαμύδες
πορφυρές χυμένες στις μαγγανείες
της συννεφιασμένης υποκρισίας
σκεπάζει το πλήθος μα η μυρωδιά
του σαπίσματος αποβάλλεται στις
εξατμίσεις των μεσημεριανών
τροχοφόρων!...