Απ’ τις κανονιές κόκκινη βροχή
Κι από τους εχθρούς έχω κυκλωθεί
Και σου γράφω πια, τη στερνή γραφή
Να σου ξαναπώ, πόσο σ’ αγαπώ

Ξέχασέ την καημέ
Να μη κλάψει για με
Και να βρει μια φωλιά
Σ’ άλλη αγκαλιά
Και να κάνει παιδιά
Μ’ ατσαλένια καρδιά
που θα βάλουν φωτιά
σ’ όλη την Τουρκιά

Μες στη ρεματιά, μες τον Νταλβορίκ
χάθηκε ο Σερόπ, πάει στον ουρανό
Κι η στερνή γραφή, απ’ το Νταλβορίκ
μάτωσε κι αυτή, σαν το δειλινό