Θυμηθείτε τα άλογα του Ε.Λ.Α.Σ. στην τελευταία τους διαδρομή
Από τη συμφωνία της Βάρκιζας ως τις πλατείες των χωριών
Πώς τα βάραιναν οι αναβάτες ακόμα κι όταν ξεπέζευαν
Ξαρματώνονταν απίθωναν τον οπλισμό τους στο σωρό
Και σκούπιζαν τα δάκρυα με το μανίκι της χλαίνης
Ή την ανάστροφη του χεριού το βάρος στο κορμί
Ακόμα κι όταν ακολουθούσαν με σκυμμένο κεφάλι
Γνωρίζοντας πως τα στρατοδικεία ανασκουμπώνονταν γιατί
ο θάνατος δεν μπορούσε να περιμένει ούτε το παζάρι
Όπου με λίγα χιλιάρικα άλλαζαν σέλλα με σαμάρι
Κουβαλώντας γεννήματα ξύλα υλικά οικοδομών και το
Βαρύ φορτίο των χαροκαμένων μανάδων σε ποιες πλαγιές
Ανελέητες βροχές ξάσπρισαν τα κόκκαλά τους πού΄
Φέγγουν ακόμα στο λησμονημένο τοπίο της αντίστασης
Ανάμεσα σε λουλούδια με πορφυρά πέταλα και μαύρους
Στήμονες κοινώς παπαρούνες.