Πέφτει ένα φύλλο
ήχος ερειπωμένος
στιγμή αιωνιότητας στον αέρα
λησμονημένα πρόσωπα παλιά
ένας έφηβος γέρος θυμάται
το σπίτι που κατοικούσαν όνειρα
πριν αποβιβαστεί η σιωπή
ψυχή σταλμένη απ’ το τίποτα
τρέμοντας σε ξένο σώμα
σαν ένας στίχος που ξεχάστηκε απ’ τον θάνατο
πηδώντας από άστρο σε άστρο
ονειρεύονταν να γίνει πυρκαγιά
ή έστω ένα μικρό πουλί στο δάσος
που κελαϊδάει
χωρίς να ξέρει το γιατί.