Προσπέρασα όλες τις ηλικίες τρέχοντας
στις αποβάθρες ταχυδρομεία του κόσμου
το αθέατο αιωρείται
αν κόψω ένα λουλούδι
στην άλλη άκρη του σύμπαντος
η αστραπή μιας ανομοιομορφίας
όλα είναι έτοιμα
ο παραλήπτης μόνο λείπει
καθυστερεί τον εαυτό του
στις ερημιές του κορμιού μας.

Κάθε ον η ιστορία της ανθρωπότητας
πρόγονός του μια σκέψη
η ύπαρξή του γενέθλια ευγνωμοσύνης
για ό,τι πέρασε
για κείνο που πρόκειται να συμβεί
το ανερμήνευτο μέσα του
ο άλλος
ό,τι απόμεινε απ’ αυτόν
η μια σκιά ακολουθεί την άλλη
πρόλογος και επίλογος μαζί
προχωρούν πέρα απ’ τις αυταπάτες του δρόμου
στιγμή που κρατάει αιώνια.

Παρουσίες ζωής
γεννημένοι στη ροή του ίδιου ποταμού
όμως δεν είμαστε το ποτάμι
κατοικούμε στις όχθες
σταγόνες ψηλαφούν την καρδιά μας
η ψυχή μας κοιτάζει τις πατρίδες
να απομακρύνονται
δεν ξέραμε για ποιον ή
γιατί ήρθαμε
ερωτευμένοι χωρίς ανταπόκριση
ρίζες μυστηρίου κρυφακούμε
της ροής την ηχώ.