Ήχοι και λέξεις ημερολόγιο της πλάνης
στον ίσκιο τους ρέουν κατοπτρισμοί του αόρατου
φωνές και ονόματα
θραύσματα χαώδους αλήθειας.

Οι λέξεις δεν ενηλικιώνονται ποτέ
δονούν τις διαστάσεις
αναπηδούν από τις ραφές του ορίζοντα
του πληγωμένου ανθρώπου.

Ορθώσου πνεύμα παλιό από έναν άδειο τόπο
τι περιμένεις
ποιον εραστή καλείς μες στο τραγούδι σου
ορθώσου τον εαυτό σου να γνωρίσεις
προτού γίνεις καιρός.

0 άνεμος προσπερνά αδιάφορα
αυτόν που είναι μόνος
πιστεύει στα θαύματα
κι αλλάζει τον κόσμο κάθε μέρα
τον ανήσυχο νου
που αποκρυπτογραφεί χρόνια στην καρδιά του
τα δάση των μικρών τίποτα.

Η Γαία γνωρίζει το τέλος
κι ανθίζει.