Ο ήλιος είχε γείρει μες στο σπίτι
και μίλαγες για τον αποσπερίτη.
Ψηλά το φεγγαράκι πάνωθέ μου,
σαν το κλαράκι λύγισα, Θεέ μου.

Αχ να ’μουνα στα χέρια σου καράβι
για να με ταξιδεύεις κάθε βράδυ.

Κι ας φύσαγε λιγάκι κι ήταν κρύο,
σαν μυγδαλάκι τσάκισα στα δύο.
Σε καρτερούσα με φιλί στο στόμα
σαν τη βροχή που τη ζητάει το χώμα.

Αχ να ’μουνα στα χέρια σου καράβι
για να με ταξιδεύεις κάθε βράδυ.