Σε σουπερμάρκετ διαβάζοντας την ίδια ποίηση, μία φωνή δίπλα μου, μου είπε μην κουράζεσαι, ο κόσμος είναι αυτός και δεν πρόκειται

να αλλάξει, κρυμμένος πίσω από μία τέντα σκεπτόμενος το τελευταίο σου τσιγάρο, ένα κομμάτι μου έσπασε και σε είδα, Άλεν

Γκίνσμπεργκ. κατεβαίνοντας σε ένα πολυσύχναστο διάδρομο ακούγοντας μία συνηθισμένη μουσική, κοίταξα τον εαυτό μου ενώ

παζάρευε τα ποιήματά σου, ένα σαξόφωνο να παίζει μέσα στην διαύγεια της ημέρας .σε είδα να περπατάς στους γεμάτους δρόμους

κρατώντας ένα φράγκο στο χέρι, ζητώντας να έρθει η έμπνευση αποφασισμένος να συμμαζέψεις τα πράγματα σου. προχωρήσαμε

στην λεωφόρο διαβάζοντας τα ξεχασμένα καντίς κοιτώντας συνέχεια ένα φυλλάδιο, διασχίζοντας τα πνευματικά νοσοκομεία της

ύπουλης αμερικής. μάζεψες τις σκέψεις σου ουράνιε ποιητή ; μας περιμένουν και τους δυο σε ένα φροντιστήριο. η ηρώ λεγάκη

ξεντυμένη καθώς σε προφταίνω κοντά στην γωνία. σταμάτησες ποτέ να γράφεις χωρίς σταματημό ; δίπλα στα μεγάλα λεωφορεία

κοιτάζω το παράθυρο περνώντας από ένα δροσερό γρασίδι, έχοντας αφήσει στην άκρη μία εφημερίδα, σε μία τσάντα έχω το

πουλόβερ σου από το νιου τζέρσει, ακούω τον παρηγορητικό σου λόγο κρατιέμαι από το μανίκι σου καθώς περνούμε και ο χρόνος

φεύγει, και δεν ξέρω που βρίσκεται το βλέμμα σου, μόνος με τα ποιήματα σου κάτω από τον ίσκιο ουρανοξυστών.