Είχανε κάτι το συγκεκριμένο
Να περιμένουν οι ψυχές
Που συνωθούνταν στο παράθυρο

Ξάφνου μέσα απ’ τη βαριά βροχή
Φανερώθηκε το αδιάβροχο σώμα
Γαληνεμένο
(Έτσι τουλάχιστον έδειχνε ο φανερωμένος)

Κι όπως η μια φωνή σκέπαζε την άλλη
Αλαλάζοντας:
Ιδού ο ερχόμενος εν τω μέσω της βροχής
Ήλιος μεσονυχτίου και σκήνωμα φωτός
Έσχισε την κορνίζα του παραθύρου
Κι ωσάν πέτρες και σίδερα
Που με πάταγο γκρεμίζονται κάτω
Έτσι έπεσαν οι νεκρές μάσκες του φόβου
Στα τεντωμένα ενδύματα του Ωραίου
Που την άβυσσο σκέπαζε με το πράο χέρι