Στην εφημερίδα διάβασα πως κάποια είχε πεθάνει, κάποια που
γνώριζα τ’ όνομά της.
Ζούσε, όπως εγώ, έγραφε βιβλία, όπως εγώ, γέρασε,
και τώρα είναι νεκρή.
Σκέψου τώρα να `χεις πεθάνει και να τα `χεις αφήσει όλα πίσω σου,
άγχος, φρίκη, μοναξιά, και αυτή την ασυμφιλίωτη ενοχή.
Αλλά στον πυθμένα των πραγμάτων υπάρχει κριμένη μεγάλη δικαιοσύνη.
Όλοι έχουμε να περιμένουμε έλεος – δώρο που κανείς δεν υφαρπάζει.

Απόδοση: Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη