Στ᾿ όνειρό μου απόψε
τον καλούσα με τ᾿ όνομά του
του μιλούσα στον ενικό
με μια οικειότητα που ποτέ
δεν μου είχε επιτρέψει ως τότε.

Αχ εσύ, του ᾿λεγα
και την ποιητική άδεια του ζητούσα
ν᾿ αποσυρθεί ο νους μου
απ᾿ τα εγκόσμια κάλλη του συνομιλητή μου
ν᾿ αδειάσει το κεφάλι μου
από εικόνες που περιέχουν αφές
φωνές όλο γεύσεις από χείλια πατικωμένα με νύχτα.

Να ᾿μαι στη σκέψη αγνή, αγνή παραμιλούσα
να μη θέλω τίποτα έξω από σένα.

Προμηνύονται κι ευτυχισμένες μέρες
σκέφτηκα μες στη λογική του ύπνου
τώρα που ερωτεύτηκα το θάνατο.