Δε θέλω να γυρνώ στο σπίτι αργά το βράδυ
Όχι γιατί κανείς πια δε με περιμένει
Αλλά όταν ξεκλειδώνω την πόρτα
Και ψαχουλεύω το διακόπτη νʼ ανάψω το φως
Φοβάμαι μέσα στο σκοτάδι
Μήπως κι αγγίξω τα χέρια μου
Που από τʼ απόγεμα τριγυρνούν
Νʼ ανακαλύψουν πάνω στους τοίχους
Πως πέρασε ο καιρός
Κι ούτʼ ένα χάδι δεν παρηγορεί
Τους λεκιασμένους σοβάδες
Τα ξεπλυμμένα χρώματα
Το σπίτι που άδειασε απʼ τους ανθρώπους του