Απέναντι μου η συκιά,
παρατηρώ τη σωφροσύνη της

πτωχεύει, γδύνεται
ξέρει καλά
γριά σπουδαγμένη, σοφή
της παρουσίας της το μέρισμα

δε διακονεί υστερίες
υπομονετικά αφοπλίζεται.

Τι θαύμα!
Φθινόπωρο
θυσίες δίχως υπονοούμενα όνειρα ή ελπίδες.