Όπως πέφτει ένα αστέρι
Από το βάρος τόσων ευχών
Εκείνον τον τράβηξε η βαρύτητα
Φορτωμένος καθώς ήταν
Με όλο το ανεκπλήρωτο της γης

Όσοι πλησίασαν
Εκτέθηκαν στη ραδιενέργεια
Στην ακτινοβολία της λύπης του
Από τότε τρέμουν πως κάτι
Αλλοίωσε οριστικά την υγεία τους
Ακολουθούν πια πιστά
Τις συμβουλές των γιατρών τους
Ζυγίζονται τακτικά
Μην πάρουν παραπάνω όνειρα
Κι άντε μετά να τα χάσεις
Βαραίνεις
Και δε σε σηκώνει άλλο η ζωή

Περίεργο πώς ο χαμός των άλλων
Σου ανοίγει την όρεξη για ζωή
Ανοίγεις τα σαγόνια
Να κατασπαράξεις ωμή ευτυχία

Πια δε σου αρκεί
Ούτε το πλήρης ημερών