Σε έξαρση των ματιών η αλληλεγγύη
Μεταφράζει πονετικά τα χαλάσματα
Η αγάπη έφιππη ανατολή
Εξευτελίστηκε στα ζάρια
Μαραμένες ασκήσεις ψυχής
Όλα γίναν δύσκολα και χαμένα
Τα στίγματα στο διάφανο πονάνε.

Με σφουγγάρι το αυτονόητο
Σβήνουμε την ανεπάρκεια
Γλείφοντας της σφαγής τ’ απομεινάρια
Ώσπου αίμα αγέννητο
Ποτίσει μέχρι πνιγμού
Την ανορθογραφία μας.