Κίτρινο τρεμοπαίζει φως
στο μικρό στρογγυλό τραπέζι
είδωλο παραμορφωμένο
σε τζάμι αντικρινό
διπλή όψη θολή
μάτια αγρίμια σκοτεινά
ελάφια τρομαγμένα
μακριά στο μαύρο δάσος τρέχουν
πουλιά λαβωμένα πετούν
στη μαύρη κρύβονται νύχτα
σε σύννεφο μαύρο κρύβονται
πετούν και τρέχουν.

Κι αναρωτιέσαι απόψε
στο ξύλινο μπαλκόνι

ποιος πραγματικά είσαι, ξένε

-εσύ με το βλέμμα στο τζάμι!—