Κι απ’ τις ρωγμές αυτού του ανθρώπου,
Διακρίνω (αγγέλους) πάνω σε ποδήλατα
Της παραλίας-Μπίσμαρκ και Γκόρεκ-
Κορίτσια με σκονισμένα πόδια,
Με σκονισμένα χαμόγελα,
Κι ένα κλαδάκι αγιόκλημα,
Σαν άνεμο μικρό, στα χείλη.

Βλέπω τη ράχη φίλων που απομακρύνονται.

Ύστερα κλείνουν οι ρωγμές.

Κι όλα,
Ο άνθρωπος, τα κορίτσια, οι φίλοι
Γίνονται σκοτεινό τραγούδι.