Αυτή η σπίθα περιφέρονταν
Ανέλαιος κι ανέστια.
Την τοποθέτησα σ'ένα σπιρτόκουτο
Σα νά `τανε το δόντι της Ταρσώς,
Της δια Χριστόν σαλής.
Κι έκτοτε την περιφέρω στην Αγορά
Το βουερό της κοασμό να αφουγκράζεται,

Να, ευχομένη, ζωηρεύει.