Καθώς μ’ ένα ξυλάκι,

ξεριζωμένο όπως όπως,

σχεδιάζουν τον ουρανό

σ’ ένα βούρκο με λασπόνερα

– ανά πάσα στιγμή μια μπόρα

εξαφανίζει τα σκίτσα τους.


Κι όμως εκεί, στην άκρια,

ανάμεσα στις λάσπες,

ξεσκεπάζουν λίγο λίγο

κομμάτια μεγαλείου.


Ξεθολώνουν το θαύμα.


Εκείνοι οι άνθρωποι

μ’ ένα ξυλάκι

Εκείνοι οι άνθρωποι

μ’ ένα ξεριζωμένο κλαράκι.