1.
Κάποτε η γιαγιά μου που είχε χάσει
τα γυαλιά της και δεν έβλεπε πολύ καλά
πέρασε το άσπρο σαπούνι για τυρί φέτα
και όταν το έφαγε στη χωριάτικη σαλάτα
άφριζαν οι λέξεις της ό,τι κι αν έλεγε
και έκαναν τόσο όμορφη ομοιοκαταληξία
που όλοι παρακαλούσαμε να μη γεράσει άλλο
για να μείνει αθάνατη η ποίηση
που σκόρπιζε γύρω της σε μπουρμπουλίθρες
και μας χόρταινε όλους.

2.
Ο πραγματικός ποιητής σήμερα
δεν γράφει αλλά μαγειρεύει αρνάκι λεμονάτο
στο φούρνο με πατάτες.

3.
Διάβαζω όσα απαντούν
ορισμένοι στο ερώτημα
"τι χρειάζονται οι ποιητές;”
απ’ τις απαντήσεις πείθομαι
και λέω μετά βεβαιότητας
σε τίποτα απολύτως.

4.
Μετράω απλήρωτους τόσους λογαριασμούς
και δε χτυπάει το τηλέφωνο ούτε για καλημέρα
και εσύ μου λες γιατί δε σου γράφω ποιήματα;

5.
Τέτοια μέρα εν όψει γιορτής πνεύματος
σχίσε τα ποιήματά που έγραψες
για να δεις αν τα θυμάσαι από μνήμης και αν
τα έχεις ξεχάσει τότε θα ξέρεις πως καλά
έκανες και τα έσχισες.

6.
Επειδή σε συμπαθώ
δεν διαβάζω ό,τι γράφεις
για να μην αλλάξω γνώμη
κι αρχίζω να σου φέρομαι
όπως αρμόζει σε αστυφύλακα.

7.
Ποτέ δεν μπορείς να κρύψεις
τον παλιοχαρακτήρα σου
μέσα σε ένα ποίημα
γιατί αυτό που είσαι φαίνεται
από χιλιόμετρα μακριά.

8.
Ποτέ μη βάζεις άνθρωπο
στη δύσκολη θέση
να διαβάσει ποίημα σου
γιατί μπορεί στην έσχατη των περιπτώσεων
να το κάνει από την απελπισία του.

9.
Κρατούσες παραμάσχαλα
τα ποιήματα σου
κι εγώ έλεγα
τι ωραίο το παλτουδάκι
που φοράς.

10.
Όταν ο ποιητής
μπαίνει στην πόρτα
του τυπογραφείου
γυαλίζει το μάτι
του εκδότη – σκύβει ελαφρά
και κιαλάρει πόσο φουσκωμένες
είναι οι τσέπες του.

11.
Ξοδεύονται οι ποιητές
σε αριθμούς κατορθώματα
για να μετράνε χρήματα
οι εκδότες μύριοι σαν μύγες
σε όργιο ατσαλιού.

12.
Αν δεν μπορείς να απογειωθείς με τις λέξεις
προσγειώσου να γίνεις πεζογράφος
να ταιριάξεις ίσα τις λέξεις σου
μπας και δεις τον κόσμο καλύτερα.

13.
Κανένα ποίημα δεν αξίζει
όταν αφού το διαβάσεις
δεν βγάλεις ένα αναστεναγμό
σαν να άκουγες να σου το τραγουδάει
απ’ τον άλλο κόσμο ο Καζαντζίδης.