Έξω απ το super–market μετράει τα ψιλά της
τρία ευρώ και δέκα λεπτά
γάλα ή γιαούρτι
παξιμάδια ή ρύζι
Νιώθει κρύο στην πλάτη
ρεύμα απ τη δεκαετία του 90
ριπές από παλιές ευμάρειες
Ίσως-ακόμα μια μέρα- γλιτώσει
τον εξευτελισμό του συσσίτιου
Μέσα, την περιμένουν μαραμένες πωλήτριες
με κόκκινο καπελάκι
πουκάμισο κόκκινο
χωρίς συλλογικές συμβάσεις
Τι ειρωνεία για τόσο κόκκινο
σε κουραδί περιβάλλον...

Μέσα σε στενούς διαδρόμους
από οδοφράγματα-κονσέρβες
φαγώσιμα κάθε είδους
Γενικώς πράγματα που θα βγουν
αργότερα από πίσω σκατά...
Και τότε ξαφνικά βρίσκει τον εαυτό της
εξαίρετα προσαρμοσμένο στον καρκίνο της Κρίσης
Φοράει το καλύτερο από ξεχασμένα χρόνια χαμόγελό της
μπαίνει με το κεφάλι ψηλά
να τρυπάει τον ουρανό της μιζέριας
να μην μπορεί Κυβέρνηση, Τράπεζα, Χρηματιστήριο
να την τσακίσει, φωνάζοντας χαρούμενη τάχα
"καλό μήνα, καλή βδομάδα κορίτσια
Και πάντα με υγεία".