Σβήνει το πανηγύρι
όλα κυλούν
τόσο απαλά
στο παραθύρι τού Φθινόπωρου
το κύμα, η βάρκα του ψαρά
ο φλοίσβος
που τα βότσαλα φιλά
φαίνεται πιο συγκρατημένος
ο ήλιος
το παιδί ξεχάστηκε
μες στο θαμπό ουρανί
ένα ακύμαντο σεντόνι
σκέπασε
πέρα του ορίζοντα τη γραμμή
η αφή της θάλασσας
έγινε ακόμη πιο τρυφερή
έχει μια τόσο διάφανη
επιδερμίδα
που δε σου αφήνει
καμιά αμφιβολία

Χαμήλωσαν οι τόνοι

Ανασαίνεις την ατμόσφαιρα
να λούζεται γυμνή
μάς στην ανέμελη θαλπωρή

Παράξενη ευτυχία
να είσαι μόνη