Είμαι ο τάδε φημισμένος θαυματοποιός

Μεσ’ απ’ τη συννεφιά της ζωής σας
εμφανίζω αλκυονίδες Κυριακές
μες απ’ τον κήπο της σιωπής σας
ένα μπουκέτο από κρυμμένες προσευχές
βασανισμένα λόγια. Αργά-αργά
βγάζω απ’ το βαθύ καπέλο μου
ένα φεγγάρι μοναξιάς πανσέληνης
να φωτίζει τους μικρούς νυχτερινούς σας χωρισμούς
τα σκοτεινά σας καταφύγια στο μέλλον

κι ακόμα

τη λιακάδα σε βροχή μεταμορφώνω
το θρήνο σε γιορτή θριαμβευτική
το γέλιο σας σε βρυχηθμό που με τρομάζει
ξυπνώντας μνήμες τρωκτικά
και άλλα κατοικίδια του μυαλού μου

και για φινάλε ασφαλώς
φυλάω το πιο καλό μου νούμερο
όταν γεμάτος έξαψη
πριονίζω τη γυναίκα μου στα δύο
να πάρω το ένα κομμάτι εγώ
και τ’ άλλο ο Χρόνος που κρυφογελά στα σκοτεινά.

Είμαι ο τάδε φημισμένος θαυματοποιός

Αρκεί να χτυπήσω με το μαγικό μου
ραβδί αυτό το ποίημα και τότε θα...