Ο θάνατος ταπεινώνει

μας δείχνει τα όρια

της οιήσεως μας.

Ό θάνατος ενός ζωου

μοιάζει με το ποδοπάτημα

ενός αγριολούλουδου.

Μπορεί να συμβεί

από την πρώτη μέρα της άνθισης του

η λίγο αργότερα…

Το ζωο πάντοτε

πεθαίνει εν πλήρη αθωότητι,

ζει εν πλήρει αθωότητι.

Τα ζωα είναι οι θεοί μας

είναι οι μαστοί

που καταβροχθίζουμε

σαν αιωνία βρέφη.

Είναι η αβάσταχτη ένοχη μας.