Μια υποψία παιδιού

μια σπασμένη μετώπη ένα ακροκέραμο

-νάμαν πουλί να πέταγα –

το βλέμμα ενός άνδρα στο δρόμο

-υπάρχω ακόμη;

Δελφίνια αγγίζονται απαλά

κάτω από την επιφάνεια του Αιγαίου

απέραντο ασήμι

κεντρίζει

τη ναρκωμένη μνήμη

Ανοίγονται διάπλατα οι θύρες οι ολόχρυσες

καθώς κοιτάς τούς φοίνικες

τα περιστέρια

να ερωτεύονται στον άνεμο

Η θάλασσα

αεί

ωραία

ην και εστίν και έσται

(2.3.2002)