Κλεισμένοι στους γλόμπους του σαλονιού τους
στριφογυρίζουν επίμονα
Οι κραυγές τους στα τοιχώματα χτυπάνε
σα φτύσιμο στον άνεμο
Σπασμωδικά κινιούνται χέρια πόδια
δίχως η σκιά να φτάνει στο μπερντέ
Η ζωή τους σιγουρεύτηκε
μπόλικο φως μπόλικη άνεση
Έξω απ’ το γυάλινο χώρισμα
γυρνάνε οι βάρβαροι
Αυτοί πεινούν πονούν διψούν
τι σχέση να `χουν μπορούνε με δαύτους;
Το παν είναι η πρωτοπορία
να τους γράψουν τα βιβλία
των άλλων αργόσχολων της πατέντας
Το παν είναι ο εσωτερικός κόσμος
των χορτασμένων
τα ταπεινά δεν τους αγγίζουν
των πεινασμένων
Εδώ έχουνε προβλήματα πολλά
ατομικά βυζαντινά οι μικροαστοί
εδώ έχουνε ψυχή πολύτιμη ψυχή
οι μικροαστοί
πού καιρός για τ’ άδειο στομάχι του γείτονα
Εξάλλου
ένας γλόμπος κι ένα υπόγειο
είναι τόσο διαφορετικά πράματα