Δεν ξέρω πια τι να σκεφτώ
Δεν ξέρω που θα φτάσω
Μαζί της πάω να τρελαθώ
Και το μυαλό να χάσω
Περνάω δύσκολες στιγμές μέσα στη μοναξιά μου
Και σαν παραίσθηση τρελή περνάει από μπροστά μου

Δώσε μου φωτιά ν’ ανάψω
Την καρδούλα της να κάψω
Σ’ αγαπώ να της φωνάξω
Και πως δε θα πάψω
Μέρα νύχτα να ζω για κείνη
Δε με νοιάζει ό,τι κι αν γίνει
Στην ψυχή μου για πάντα θα είναι ζωντανή

Δεν ξέρω πια τι να σκεφτώ
Δεν ξέρω τι να κάνω
άρχισα να παραμιλώ, τη λογική μου χάνω
Ώρες ατέλειωτες περνώ εγώ κι η μοναξιά μου
Κι είναι αβάσταχτος καημός να μένει μακριά μου