Δύο μέρες σ’ έπλενα ψυχή,
δύο μέρες με το κορμί μου
έτρεχα μέσα στη βροχή,
σε οάσεις της ερήμου.

Κάθε βήμα σαν το δόρυ
σκάλιζε την καρδιά μου,
έγινε η πέτρα εύφορη,
να σπείρω τα όνειρά μου.

Γεύτηκα δάκρυ και βροχή,
αλμύρα από ιδρώτα.
Ατσάλωσα την αντοχή,
χαμήλωσα τα φώτα,
για να χορέψω στη ζωή
καλό, κακό και πόνο,
ό,τι στο δρόμο μου βρεθεί,
ό,τι και αν ανταμώνω.