Ρίξε με στην αγκαλιά σου
μόνο αν είναι να κινδυνεύσω.
Αν είσαι άμμος κινούμενη
μάτι κυκλώνα στον τροπικό
ή στα όρη
άγνωστο ναρκοπέδιο.
Όσο με θες αρνήσου με
κι όταν μ’ αιχμαλωτίζεις
σκότωνέ με.
Κράτα με από την κλωστή
από τα περιγράμματα
από μια πόρτα
που θ’ ανοιγοκλείνει στον ύπνο μου.
Μια κόκκινη γραμμή
και χάρασσέ με
από το στέρνο
μέχρι την ήβη
με χάρτινα μικρά βαρκάκια
να με διαπλέεις όταν χαλάει ο καιρός
πίσω από τις εύκρατες σιγουριές
των ανθρώπων,
και μην με ταξιδέψεις
ποτέ
ως το τέλος!
ταξίδι που το χόρτασες
χίλιες φορές ματαιωμένο