Δυσπιστία σε σας,
κύριοι της λέσχης των ποιητών,
δεν μας αρέσουν οι εντυπωσιασμοί
σας.
Ας λέτε ιστορίες (νυχθημερόν)
σε μειράκια
και ενθρονισμένους (παλιούς και νέους).
Κρατήστε σφιχτά επιλογές και ιδέες.
Το συντακτικό σας
(με ολίγη χυδαιότητα):
Αρμονία εκφραστική για τραγουδάκια
και λογοτεχνικές συνάφειες.
Ω, ο κόσμος ένα ηλιόλουστο προάστιο
θέλετε να γίνει
με ευτυχισμένες οικογένειες
κι ωραίες εργασίες,
υψηλή ευχή
του παρόντος και του μέλλοντος.
Λογοδρόμια κατασκευάζετε
(λίαν αποδοτικά)
για ημερίδες και ανθρωποστάσια
κι οι μεταφορές τον λόγο σας στολίζουν,
εντυπωσιακά
(διαθέτετε πνευματικότητα υψηλή).

Εμπρός αισιόδοξοι της λέσχης,
σας ταιριάζει
να μισείτε τους ανήθικους.
Φτιάξτε κανόνες ηθικούς και χρηματοκαμωμένους.
Διδάξτε και συμπεριφορές
σε σχολεία κι αποθήκες.
Στους ωροδείχτες κρεμαστείτε
και τις μέρες γεμίστε με παραγράφους και εκδόσεις.
Ω, την αισιοδοξία στεντόρεια προτάξτε,
διαφήμιση για συγκεντρώσεις
σε πολυκαταστήματα.
Και ναι οι αλλαγές είναι μπροστά,
αλλά δίχως τραύματα και ανοιχτά κρανία.
Με τα φώτα πια αλώνετε η Βαστίλη.
Οι λέξεις πρέπει να `ναι
θετικές για τον λαό.
Και εμείς (οι αντιηθικοί)
άλλον τίτλο –μεσσιανικό- έχουμε
απέναντί σας: Δύσπιστοι η απαισιόδοξοι,
έως της συντέλειας (του αιώνος).