Ο ίδρος δένει διαμάντι
Ο ήλιος κατακόρυφα χτυπά

Μύες τεντωμένοι γραμμώνουν
Μυκτήρες ορθάνοιχτοι ξεφυσούν
Λαγάνες τσιτωμένες γυαλίζουν
Οπλές πεισματικά ωθούν

Κύκλος — κύκλος — κύκλος

Αχ να `μουνα Πήγασος
Άτι Λευκό και Φτερωτό
Ανάερο κι ανάλαφρο
Κι ας έκανα κύκλους εκεί
Ψηλά στον ορίζοντα των γεγονότων
Πριν χαθεί εδώ κάτω η Μνήμη.