Πολύχρωμα αλαζονική η πολιτεία
και συ, παράταιρη μονόχρωμη πινελιά,
αναζητάς τ’ αναπάντητα γιατί της ύπαρξης
Μπορείς να πεις ότι τα `ζησες όλα;
Σαν ανεβαίνεις στο ασκηταριό της Ποίησης
κι αντικρίζεις, καθρέφτης ο βράχος, τις πορείες του Χρόνου,
πες μου αν έδωκες απάντηση σ’ όσα ρωτάνε τα παιδιά
όταν η αγωνία κι ο φόβος συντροφεύει τα όνειρά τους
Πες μου, λοιπόν, γιατί διαλέγεις τα εύκολα;