Ήθελα ένα σπίτι στο λόφο με μεγάλα παράθυρα,
να το λούζει το φως, να το γεμίζουν οι μυρωδιές της άνοιξης
Να βλέπω τη θάλασσα το καλοκαίρι
Να καρτερώ τις αλλαγές του φθινοπώρου
με τα ζεστά του χρώματα να βάφω τις μέρες μας

Μα άνοιξε ο Οδυσσέας τους ασκούς κι εσύ τα παράθυρα
Και η πνοή τ’ ανέμου γίνηκε κόλαση
και μ’ έκαψε κι αρρώστησα

Τώρα σε βλέπω από μιαν ανάμνηση,
να συνεχίζεις χωρίς να ξέρεις γιατί
και πώς αρρώστησα!