Ἱμερόεσσ', ἐρατή, πολυθάλμιε, παμβασίλεια,
κλῦθι, μάκαιρ’ Ὑγίεια, φερόλβιε, μῆτερ ἁπάντων
ἐκ σέο γὰρ νοῦσοι μὲν ἀποφθινύθουσι βροτοῖσι,
πᾶς δὲ δόμος θάλλει πολυγηθὴς εἵνεκα σεῖο,
καὶ τέχναι βρίθουσι ποθεῖ δέ σε κόσμος, ἄνασσα,
μοῦνος δὲ στυγέει σ’ Ἀίδης ѱυχοφθόρος αἰεί,
ἀιθαλής, εὐκταιοτάτη, θνητῶν ἀνάπαυμα
σοῦ γὰρ ἄτερ πάντ’ ἐστὶν ἀνωφελῆ ἀνθρώποισιν
οὔτε γὰρ ὀλβοδότης πλοῦτος γλυκερὸς θαλίηισιν,
οὔτε γέρων πολύμοχθος ἄτερ σέο γίγνεται ἀνήρ
πάντων γὰρ κρατέεις μούνη καὶ πᾶσιν ἀνάσσεις.
ἀλλά, θεά, μόλε μυστιπόλοις ἐπιτάρροѳος αἰεὶ
ῥυομένη νούσων χαλεπῶν κακόποτμον ἀνίην.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Συ η περιπόθητη η αξιέραστη που ζωογονείς τα πάντα, η βασίλισσα των πάντων, άκουσε
με ω μακαρία Υγεία, που φέρεις την ευτυχίαν και είσαι η μητέρα όλων διότι από σένα
από το ένα μέρος καταστρέφονται αι ασθένειαι των ανθρώπων, και από τα άλλο μέρος
κάθε σπίτι πάλιν εξ αίτιας σου (όταν έχει υγείαν) ανθοφορεί γεμάτο από χαρά, και αι
τέχναι ακμάζουν. Και σε ποθεί ό κόσμος, ω βασίλισσα, και μόνον ο Άδης οε μισεί ο
πάντοτε θανατηφόρος.
Είσαι πάντοτε θαλερά, σε σένα περισσότερο από όλους απευθύνομεν τις ευχές μας είσαι
η ανακούφισις των ανθρώπων διότι χωρίς εσένα όλα είναι ανωφελή εις τους ανθρώπους
διότι ούτε ο πλούτος, πού μας δίδει τα αγαθά, είναι γλυκός κατά τα συμπόσια, ούτε ο
ανήρ γίνεται γέρων, που εμόχθησε πολύ χωρίς εσένα διότι μόνη εσύ κυριαρχείς των
πάντων, και βασιλεύεις εις όλα. Αλλά ω θεά έλα εις τους μύστας πάντοτε βοηθός, και
σώζε μας από την κακότυχη ανία των φοβερών ασθενειών.