Ας πιούμε λοιπόν
στη μνήμη των παιδιών με το σκισμένο βλέμμα

στην υγεία των ποντοπόρων
των μεγάλων θαλασσών
και των τυφλών οριζόντων
ξιφουλκώντας στη μέση του πλεούμενου.

Σπονδή μικρή
για τους φωταγωγούς του έρωτα
που έλιωσαν
προσπαθώντας με χίλιους οφθαλμούς
και χίλια σκιρτήματα
να μας συνάξουν στην πόλη των ονομάτων
και των ζωντων
κοσμίζοντας τον ψίθυρο
το ουρλιαχτό
και τη μέθη.

Γι’ αυτούς δηλαδή
που χάθηκαν στα όνειρα των άλλων
του άλλου
του όντος άλλου
καλπάζοντας μέσα σε λέξεις

και φύλαξαν Θερμοπύλες
γνωρίζοντας την προδοσία του Εφιάλτη.