I

Η Άναυδος είναι νήσος
που πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει.
Βεβαίως και δεν υπάρχει
εκτεινόμενη στον χώρο.
Υπάρχει όμως εξιστάμενη του χώρου.

Η δική της μάλιστα ουχί έκταση αλλά έκσταση
είναι που καθιστά δυνατή
την έκταση κάθε νήσου
των Κυκλάδων και των Σποράδων
των Επτανήσων και των Δωδεκανήσων
των Μαλδίβων και των Βαλεαρίδων.
Οπωσδήποτε δε και των νήσων Νουκοχήβα.

Χωρίς την σιωπηλή της ύπαρξη
δε θα υπήρχαν οι Αμοργοί
οι Άνδροι Υδρούσες
οι Πάροι και οι Αντίπαροι
οι Σίκινοι και οι Δονούσες.

Αλλά η εν εκτάσει αυδούσα ύπαρξη των Αμοργών
των Κυκλάδων και των Σποράδων
της νήσου του Πάσχα.
Οπωσδήποτε δε ηκαι των νήσων Νουκοχήβα.
Είναι που φανερώνει την ύπαρξη
την υπαρχή της Αναύδου.
Η αρχιτεκτονική λοιπόν εις οιανδήποτε νήσον
του Αιγαίου ή του Ιονίου
των Γκαλαπάγκος ή της Υδρογείου
οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψη ότι
εκτός επί του εκάστοτε εδάφους θεμελιώσεως
οφείλει να έχει ισχυρά θεμέλια
και επί της νήσου Αναύδου.
Οφείλει δηλαδή να σχεδιασθεί
ουχί μόνον εκτεινόμενη στον χώρο
αλλά και εξιστάμενη του χώρου.
Οφείλει επομένως να είναι εκτός τόπου
εκτός δηλαδή του εκάστοτε τόπου.
Άρα σε κάποια σχέση με τον τόπο
δηλαδή η εκτός η εντός τόπου

II

Η Φολέγανδρος είναι ξερονήσι
το ίδιο και η Άναυδος.
Η Άναυδος όμως παρουσιάζει
τις εξής ιδιαιτερότητες.
Είναι απολύτως άνυδρη.
Τίποτα πάνω της δε φυτρώνει.
Οι βράχοι της είναι τόσο στιλπνοί
και το φως τόσο δυνατό
που όποιον προσπαθήσει να κοιτάξει
τον τυφλώνει.
Ο αέρας φυσάει τόσο δυνατά
που όποιον το πόδι του πατήσει τον σηκώνει.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Αναύδου
είναι ότι μοιάζει να μην περιβάλλεται από θάλασσα.
Στην πραγματικότητα φαίνεται
ότι δεν περιβάλλεται καν.
Αυτό οδήγησε πολλούς στο συμπέρασμα
ότι η Άναυδος δεν υφίσταται.
Προφανώς αυτοί δεν έχουν επισκεφθεί την
Αλόννησο την Νίσυρο ή την Αμοργό
ή αν τις έχουν επισκεφθεί
δεν είδαν η δεν άκουσαν τίποτα.

III

Όταν η νύχτα αρχίζει να πέφτει πάνω στα φυτά
όταν αρχίζει να πέφτει η στα ζωα
όταν τα χέρια σου με τυλίγουν τόσο απαλά
τότε αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να διαδοθεί παντού
η διδαχή του μεγάλου καλλιτέχνη Ζιγκμούνδου Φρόυδ
του μέγιστου ίσως μυθιστοριογράφου του αιώνα
ότι δηλαδή η ψυχή όπως και ο ίδιος ως ερμηνευτής της
είναι μυθιστοριογράφος.
Να μαθευτεί δηλαδή ότι
η ανάγκη δεν προηγείται της επιθυμίας.
Το αντικείμενο δεν προηγείται του πόθου
το σημαινόμενο δεν προηγείται του σημαίνοντος
η θεωρία δεν προηγείται των μύθων
πόσω μάλλον η υπερβατικότητα της εμμένειας
πολλώ δε μάλλον η επιστήμη της μαγείας.
Να μαθευτεί δηλαδή ότι τα σπίτια
δεν αρκεί να θεμελιώνονται
επί της κάθε το πάλαι ποτέ
Μυκόνου Αμοργού ή Φολεγάνδρου
Αλλά και επί της νήσου Αναύδου
πρέπει να θεμελιώνονται δηλαδή.
Επι της κάθε Μυκόνου Αμοργού ή Φολεγάνδρου
ουχί όμως μόνον εκτεινόμενα
αλλά και εξιστάμενα.
Ουχί μόνον εν εκτάσει
αλλά και εν εκστάσει.
Τότε αι Αμοργοί θα βγάλουν κουπιά
αι Μύκονοι θα σηκώσουν πανιά
αι Φολέγανδροι θα αποπλεύσουν
και ο κάθε ψαράς
ο μαθητής του Χριστού ή οποιοσδήποτε άλλος
θα ανάψει το τσιγάρο του
γεμάτο με φούντα Αφγκάν Σουντάν ή Λιμπάν
(Οπωσδήποτε δε η Γιουκατάν).
Τότε θα συμβεί εις τα πέριξ φωτιές να καίνε
το βαπόρι από την Περσία
δε θα πιαστεί στην Κορινθία
αλλά θα διασχίσει τον Ισθμόν
τον Πόρον και την κάθε στενωπόν.
O παππάς θα ανάψει πραγματικά το καντήλι του
θα λάμψουν τα φουγάρα των εργοστασίων
τα έμβολα θα παλινδρομήσουν στους κυλίνδρους
και οι ηλεκτρικοί σιδηρόδρομοι
θα διασχίσουν υπέρλαμπροι
τας πόλεις της Ρηνανίας
της Βάδης Βυρτεμβέργης
και της Κάτω Θουριγγίας
με ταχύτητα ιλιγγιώδη
τέτοια που η κάθε Γερμανίς
θα γίνει Ελληνίς
πλήρης μέθης
πλήρης χυμών
πλήρης βυζιών
πλήρης Ελληνοπούλων
πλήρης των του μέλλοντος
σοφιστών.