Έκλεψα μέρος του κορμιού και της ψυχής σου
έβαλα μια παγίδα στις αναμνήσεις
που εκεί σε θυμάμαι θυμάσαι αγάπη;

Ο ουρανός της νύχτας σχεδόν γαλάζιος φαίνεται
ανάμεσα στις βλεφαρίδες σου δονούμενη νύχτα.

Κάποτε πήγα μέχρι την ορεινή περιοχή σου
άρρωστος από μανιτάρια και λύπες πολύ θλιμμένες.
Και μαγεύτηκα με την ψηλή και λυγερή μορφή σου
καλπάζοντας με ένα σύννεφο άλογο. Τότε
ήρθες προς το απόγευμα από το Retiro de los Indios
με την άσπρη σου άμαξα κι εγώ με τα πόδια
στο δρόμο. Σαν υπνοβάτης.
Χαμογελάς από μακριά σαν να μασάς
την καρδιά μου ανάμεσα στα δόντια σου.
Τα λόγια μου θάνατο αφαιρούν από τη ζωή σου.

Ζεις σε τούτο το βιβλίο, αν η σε φοβάμαι.
Αν η είπαμε μόλις δυο κουβέντες όμως σ’ αγαπώ
τόσο όσο ποτέ τόσο όσο μπορείς να φανταστείς.
Στα δάκρυα σου είναι όλος ο τρόμος.

Όπως σε έναν πίνακα του Ντε Κίρικο ο Χρόνος
είναι φυλακισμένος ανάμεσα στα αντικείμενα και
οι άνθρωποι ονειρεύονται την αιωνιότητα.
Τα φουγάρα είναι φαλλοί καπνίζοντες
που τρυπούν τον ουρανό Του Απόλυτου.

Όπως σε ένα χρώμα του Μπόρχες ο Χρόνος
βρίσκεται ανάμεσα στις λέξεις του Τυφλού.
Οι άνθρωποι έχουν γνωρίσει μέσα από
το ασυνήθιστο την αιωνιότητα το σεξ
του Μπόρχες είναι άπειρο και στωικό.

Στα δάκρυά σου είναι όλος
ο τρόμος στη νύχτα της μοναξιάς
και του θανάτου. Στα λόγια σου είναι
το Πέρα από την Αγάπη και του ονείρου της.



Μετάφραση: Γιάννης Σουλιώτης