Αυτός, χαίρε τέκνο του μέλλοντος! Κάθεται
κοντά της στο τραπέζι,
ανυποψίαστος σοσιαλρεαλιστής με φωτεινά μάτια,
ένας από τους νιόκοπους, που ρήμα εντός των κατοικεί
όπως η μούχλα στων δικτατόρων τα παλάτια.
Τώρα οι ώρες τους ξανοίγονται στον έρωτα, το αισθάνονται
απόφαγαν, κι η νύχτα είναι δική τους,
δίνονται στων κορμιών τους το φιλί
μεταλαβαίνοντας τη σπασμική ψυχή τους.
Φίδια νερά η σμίγουν εν εκστάσει,
τα χέρια τους εκβάλλουν σε μια γύμνια που τόσο καλά ξέρουν,
Ίρις οργασμού τους οδηγεί στην οδύνη, στη γαλήνη,
και νιώθουν την παραφροσύνη της αγάπης τους
σ’ όλο το ένα που υποφέρουν.
(Κι εγώ ο Αθανάσιος, κι εγώ ο Ηλίας, την
είχα ζήσει τούτη τη χαρά
που μου δόθηκε σ’ αυτό το ίλυνο κελί, φωλιά
του πόθου μου το βράδυ,
εγώ που πρόδωσα προδόθηκα και απαρνήθηκα τα φτερά
μου, και καταδύθηκα στο παχύτερο σκοτάδι).
Χαϊδεύονται στερνή φορά,
και ύστερα ξυπνά μέσα στον άγριο εφιάλτη του.
Κοιτάζει ολημερίς την άδεια κάμαρη η κλαίει,
πώς έφυγε μακριά, σαν πληγωμένος συνειρμός το ξέρει,
απ’ το μυαλό του η εικόνα της περνά η λέει:
Ήταν ωραίο όσο κράτησε, μελισσουργός κι αστέρι.

Βρωμάει τριγύρα ο δρόμος
κάτουρο και τυρί
οι πόρνες αραγμένες
στις πόρτες στους στύλους
μπούτια γυμνά το κρέας
σαν τους σκύλους
να `ρθει ο πελάτης να χαρεί
οι πολιτσμάνοι γιούργια
κάνουν στη γωνιά
εδώ υπάρχει νόμος
την πιάσαν την Μυτιληνιά.
Γιούπι γιάγια γιούπι για,
γιούπι γιάγια γιούπι για, έι ω!

Ο Γιάγκος και η μοιραία
κρατώντας τα πιρούνια
ροτόντα φορτωμένη
με χίλια δυο καλά
ψυχής και στομαχιού
και τρέλα – τράλαλα –
φορεί χρυσά σπιρούνια
παίζοντας η ορχήστρα
ξανάφερνε στη μνήμη
ιδανικά σπουδαία
σαμπάνιας κι αστακού.
Γιούπι γιάγια γιούπι για,
γιούπι γιάγια γιούπι για, έι ω!

"Τουαλέτες και γαμήλια εμβατήρια.
Στο σπίτι μου με ανέθρεψαν με αρχές.
Ο μπαμπάς μου και η μαμά μου
με παρέδωσαν στα χέρια του.
Το εσπέρας η μαμά μου του έδωσε
να πιει δυο τρία ποτήρια
κι ύστερα ανέβηκε στο δώμα
και πήρε την παρθενιά μου".
"Ο οργασμός μου ξόφλησε στα γραμμένα φρύδια του,
κι η ελπίδα κάνει παρέα στον οργασμό μου
κάποιο θλιμμένο λεφτό
κοιταχτήκαμε γελώντας.
Υποσχεθήκαμε μια καινούρια πατρίδα,
γεράκι φωτός. Ύστερα παντρευτήκαμε,
του γέννησα παιδιά.
Τι θέλεις πια να ονειρευτώ;"