Εννεάδα Πρώτη

Πρώτον:
Δε θα υπερασπίσω τον εαυτό μου σε βάρος φίλου,
πόσω μάλλον σε βάρος της τέχνης.
Δεύτερον:
Δε θα τοποθετήσω τη ζωή
πάνω απ’ την ελευθερία.
Τρίτον:
Δε θα συγκρίνω την αυτοαπασχόληση
με τη δημιουργία.
Τέταρτον:
Σε πρώτη φάση θα αντικαταστήσω το θέλω
να παίξω με το θέλω να μάθω.
Πέμπτον:
Δε θα κάνω ξένα λάθη.
Έκτον:
Θα το σκεφτώ πολύ να ζήσω
περισσότερο από το Σωκράτη.
Έβδομον:
Δε θα είμαι καλά όταν
το καλά είναι άσχημα.
Όγδοον:
Δε θα παραξενεύομαι που οι Αθηναίοι είχαν δούλους
αλλά που προς το παρόν εμείς δεν έχουμε Αθηναίους.
Ένατον:
Θα κάνω αντίθετα από κείνους που όταν είναι Κομμουνιστές
θέλουν Κομμουνιστές τους άλλους.
Θα είμαι ο ίδιος αυτό που πρεσβεύω.

Εννεάδα Δεύτερη

Πρώτον:
Θα βρω τη θέση μου μέσα στην τράπουλα
και δε θα την εγκαταλείψω ούτε προς τα
πάνω ούτε προς τα κάτω.
Δεύτερον:
Θα εξετάσω μήπως επείγει ή να δημιουργήσουμε
ή να πεθάνουμε.
Τρίτον:
Θα τρέφω στοργή και για το αντίθετο από αυτό
που πρεσβεύω.
Τέταρτον:
Αν θελήσω να αλλάξω τη ζωή θα αρχίσω με το ν’ αλλάξω ζωή.
Πέμπτον:
Θα μαθαίνω με τρόπο που θα μπορώ να μεταδώσω.
Έκτον:
Δε θα δεχτώ αμοιβή για ό,τι το Ευρετήριο μου
έδωσε δωρεάν.
Έβδομον:
Θα σκεφτώ τι είναι να μπει ένας λαός στην Ιστορία
για δεύτερη φορά, να είναι ένας λαός
Δευτέρας Παρουσίας και να ` ναι ο μόνος μ’ αυτή την ιδιότητα.
Όγδοον:
Θα αντιτάσσω γνώση στη γνώμη όχι γνώμη στη γνώση.
Ένατον:
Θα εξετάσω αν μπορώ να αποκτήσω και δεύτερο είδος
προσοχής και να πολιτεύομαι όχι σύμφωνα με τις
πεποιθήσεις μου, αλλά σύμφωνα με τη νοημοσύνη μου.

Εννεάδα Τρίτη

Πρώτον:
Πιστεύω σε κάτι. Πρώτον και κύριον στη δημιουργία. Δεύτερον
στην ποικιλία. Τρίτον στην πόλη. Οπωσδήποτε πιστεύω στη
χρησιμότητα της ύπαρξης της Ελλάδος.
Δεύτερον:
Ελλάδα δεν είναι το παράδειγμα ενός λαού που χτυπιέται
να παραμείνει στην Ιστορία, αλλά το παράδειγμα ενός λαού
που αναλαμβάνει να μπει στην Ιστορία.
Τρίτον:
Η έλευση ενός λαού στην ύπαρξη εκ νέου και η είσοδός του
στην Ιστορία για δεύτερη φορά είναι η ουσία, το πυρηνικό
γεγονός της Ελλάδος σήμερα. Και ασφαλώς η μόνη σκέψη
που μπορεί να θερμάνει ψυχές και να στηρίξει
τη νομιμότητα της ύπαρξής της.
Τέταρτον:
Κανένα σχέδιο χώρας, αυτής ή άλλης δεν εγείρεται
χωρίς τη μετατροπή ενός πληθυσμού σε λαό.
Ένας λαός είναι πληθυσμός όταν κολακεύεται στην προπτική
η χώρα του να του ανήκει. Ένας πληθυσμός μετατρέπεται σε λαό
όταν αναλαμβάνει να ανήκει στη χώρα του.
Πέμπτον:
Ο υπαρκτός Ελληνισμός δεν έχει κοίτη και δεν έχει
προοπτική. Έτσι, δεν είμαστε η Ελλάδα αλλά η πατρίδα της Ελλάδας.
Αχθοφόροι βαρυτίμου ονόματος. Ελληνικάνοι που
κατ’ ευφημισμόν καλούνται Έλληνες. Οι απόγονοι
της αρχαιότητας δεν είναι κατ’ ανάγκην απόγονοι των Ελλήνων
γιατί ενδέχεται κάλλιστα να είναι απόγονοι των δούλων των Ελλήνων.
¨Εκτον:
Ελληνική ύπαρξη, κατά συνέπειαν και ελληνική πολιτική
με ξένη μουσική, είναι Κόκα Κόλα χωριάτικη. Αλλά ποιο πρόβλημα
είναι το πρόβλημα; Κάτι μας γειώνει όλους.
Έβδομον:
Ελληνισμός είναι η μετατροπή του αυτοτελούς σε παρόν με μέλλον.
Έλληνας δεν είναι όποιος αγοράζει αλλά πιστεύει ελληνικά.
Όχι όποιος ελληνικά μιλάει, αλλά όποιος ελληνικά
μιλάει τα ελληνικά του.
Όγδοον:
Η υποστήριξη των αρχαίων Ελλήνων ή των αρχαίων ελληνικών
όπως τη γνωρίσαμε είναι, εκτός από άλλοθι ανυπαρξίας
αρχαιοκαπηλία. Η μόνη νοητή υποστήριξη των αρχαίων
Ελλήνων και των αρχαίων ελληνικών είναι να γεννήσουμε
αρχαίους του μέλλοντος και να γράψουμε νέα Ελληνικά που
στο μέλλον θα είναι αρχαία ελληνικά.
Ένατον:
Ή Ελλάδα ή Ελλάδα στους Έλληνες.
Ή Ελλάδα ή ελλείμματα.
Ή Ελλάδα ή ναρκωτικά.
‘Η Ελλάδα ή όλα εδώ πληρώνονται.
Ή ταν ή Ντενκτάς

Την ημέρα που ο Ντενκτάς ανακήρυξε τη Βόρεια Κύπρο κράτος.