Γουστάρω να ζω. Να έχω τυχερά.
Θέλω μια επίσημη και δύο στη σειρά.
Στήνω τις δουλειές μου κάπου σκοτεινά.
Παντού ρίχνω μελάνι και φτιάχνω στεγανά.

Ποτέ δεν κάνω πίσω, είμαι επίμονος λεκές.
Γκρεμίζω τα σχολεία και χτίζω φυλακές.
Ξοδεύω τη ζωή μου σε έναν άσχετο ρόλο.
Και μέρα με τη μέρα γίνομαι θεός!

Και σηκώνω τα χέρια.
Με μαύρη ψυχή, στο θεό σας.
Με άρρωστη περηφάνια.
Κι αδύναμη καρδιά, είδωλό σας.

Μείνε αν θέλεις, δε θα ασχοληθώ.
Βολέψου τώρα μόνος, σιγά μη κουνηθώ.
Φτάνοντας μπροστά, στην πόρτα τη μεγάλη
Κρυφά απ’ όλους γρήγορα θα μπω.

Αλλάζω του κανόνες και κλέβω το γλυκό.
Μόνος μου κι ας χάσω. Πως να σας το πω;
Κάθομαι στο θρόνο. Τρίβω την κοιλιά.
Και το άδειο μου το βλέμμα γυρίζω ψηλά.

Και σηκώνω τα χέρια.
Με μαύρη ψυχή, στο θεό σας.
Με άρρωστη περηφάνια.
Κι αδύναμη καρδιά, είδωλό σας.