Έχει στο δρόμο μυστικά, παιχνίδια ερωτικά
κι ερωτηματικά με γεύση υπνωτικά και μεθώ
Τη γειτονιά μου όταν θυμάμαι
Ήθελα μόνο στη γωνιά της να κοιμάμαι
Μα άμα ρωτάς κάθε στενό, αυτό που θα σου πώ,
έχει στο ποινικό του μαύρο ιστορικό και γι αυτό
θα σε κερνάει κάποια αλήθεια
από τα μέρη που το γκρίζο είναι συνήθεια

Πάλι στην ίδια γειτονιά, φωλιά στην παγωνιά
με χίλια αποσιωποιητικά, στενά και δρόμος
Μονάχα ο χρόνος έχει αλλάξει το γκρίζο,
λίγο ξεθώριασε στο βάθος του νομίζω
Σ’ αυτή τη γειτονιά κάθε γωνιά βγάζει φονιά
Δάκρυα, γέλια και σουγιά
μα και μια κλεφτή ματιά μπροστά
Μάνες που δε γεννούν παιδιά,
ρουφιους κρυμμένους στο χιονιά
μα και λίγη ζεστασιά μέσα σε τείχη
που η τύχη δεν βρήκε το τρόπο να μπει
Κι εγώ μεγάλωσα κοντά της
Ήθελε μόνο να γελώ και να μην φεύγω απ’ τα στενά της
Τα `θελε μα όλα δικά της
κι έγινε μάνα όπου τρώει τα παιδιά της

Δεν ήταν βολικό, μεγάλωσα με μπόλικο
καπνό κι αέρα βρωμικο
δρόμο, σιδηροδρομικό σταθμό
και φίλο ζόρικο, ιστορικό αγχωτικό
Γι αυτό μεγάλωσα με ένα τρόπο αλλιώτικο
Είχα μια μάνα γειτονιά που μου `χει μάθει
να μιλώ πάντα σπαθί και να κοιτάζω μες τα μάτια
Να ονειρεύομαι στο γκρίζο και το μαύρο να χαθεί,
γιατί το γκρι, λευκό και μαυρό θα `χει πάντα
Ένα χαμόγελο μου κέντησε να το φορώ
στο πρόσωπό μου για να μην φαίνομαι λυπημένος
Μες τα γέρικα στενά της για να δω την ομορφιά της,
ήτανε μάνα που αγαπούσε τα παιδιά της
Μα τη ξεχάσανε, πλατείες αδειάσανε, φωνές γεράσανε,
παγκάκια σκουριάσανε, χρόνια περάσανε
Η γενιά μου κι η γενιά της δεν περπατάει πια στα στενά της
Θυμάται τα δικά της αλλά κανένας δεν μένει κοντά της

Πάλι στην ίδια γειτονιά, φωλιά στην παγωνιά
με χίλια αποσιωποιητικά, στενά και δρόμος
Άλλαξε ο χρόνος κι ήρθαν άλλοι στα στενά της
Τα καινούρια της παιδιά γίναν δικά της
Ανοίξαν νέα μαγαζιά, φτιάξανε δρόμους
και τα λάθη της τα έδωσε σε άλλους κληρονόμους
Ξανά γέννησε ανθρώπους και προσπάθησε ξανά
να ομορφύνει απ’ την αρχή τους τα στενά αλλά...
Δεν ξέρω αν είναι όπως παλιά
Δεν ξέρω αν τους είπε για προηγούμενα παιδιά
Δεν ξέρω αν τους είπε ποιοί ήταν πίσω από τους τείχους
κι άμα βρήκε το παιδί που γράφει στίχους

Στη γειτονιά μου,
Θα δεις ανθρώπους να σου μιλάνε
και να μη σε κοιτάνε στα μάτια γιατι φοβούνται
Θα δεις περίεργα παιδιά που κάνουν όνειρα
και δεν κοιμούνται, απλά ελπίζουν
Στη γειτονιά μου,
Θα δεις και αίμα πάνω στην άσφαλτο
γιατί δε χωράνε σηματοδότες
Θα δεις γερόντια, να περπατάνε χέρι με χέρι,
να περιμένουν το καλοκαίρι
Στη γειτονιά μου,
Αυτό το γκρίζο με μαγνητίζει,
γυρνάει, γυρνάει, γυρνάει
Σαν σφαίρα και ζαλίζομαι,
κι ερωτεύομαι....