Πώς να ξεχάσω τη δική σου τη μορφή
ότι κι αν έχω στη ζωή μου είσαι εσύ.
Κι αν σε πλάνεψε η νύχτα και σου πήρε την καρδιά
περιμένω να γυρίσεις μια βραδιά.

Έλα και κόψε με στα δυο ένα πρωί
κι ύστερα δώσ’ μου τη ζωή μ’ ένα φιλί.
Τι κι αν μ’ άφησες εδώ
έξω απ’ το σώμα σου να ζω
να θυμάσαι πως ακόμα σ’ αγαπώ.

Δεν την αντέχω φως μου τόση ερημιά
είσαι παντού κι ας μην υπάρχεις πουθενά.
Πάλι μες στα όνειρα μου σε αγγίζω τρυφερά
και νιώθω ότι ζω πρώτη φορά.

Έλα και κόψε με στα δυο ένα πρωί
κι ύστερα δώσ’ μου τη ζωή μ’ ένα φιλί.
Τι κι αν μ’ άφησες εδώ
έξω απ’ το σώμα σου να ζω
να θυμάσαι πως ακόμα σ’ αγαπώ.